De laatste week is aangebroken

Ik heb een rustig plekje gevonden in het hotel om de laatste(?) blog te schrijven van ons avontuur in Suriname. Ik kijk uit op de Suriname rivier, de vogeltjes fluiten vrolijk, de hagedissen lopen relaxed voorbij, in de verte varen de bootjes voorbij en ik heb een heel terras voor mezelf. Het is nog ochtend maar het is al 27 graden dus dat belooft veel goeds voor de rest van de dag. We zitten hier wel op onze plek en kan me nog geen voorstelling maken van de temperaturen in NL die wij volgende week weer zullen voelen. Gek om dan weer de deur uit te gaan in een dikke winterjas ipv de zomerse kleding. Regen zijn we wel gewend want we zitten in het lichte regenseizoen. Soms vraag ik me af tijdens een tropische bui; hoe ziet het zware regenseizoen hier eruit? Kan het nog meer? Het voordeel is wel dat alles snel is opgedroogd en de zon weer snel terugkeert. Het is natuurlijk ook niet zo gek dat hier alles zo groen is.

De afgelopen 2 weken overnachten we in het Torarica resort. Het was een omschakeling van alle hotels die we al hebben bezocht. Dit is het hotel in Paramaribo waar vrijwel alle toeristen verblijven. Niet dat er nu veel toeristen zijn hoor. De mensen die er verblijven zijn van KLM of mensen die op familiebezoek zijn in Suriname.
Maar dit hotel biedt wel alles – zwembad, restaurant, werkplekken, fitness, yoga, jacuzzi, tennisbanen en een helicopterplatform. Op zondag draaien ze ook top muziek – dan komen veel locals hier een dagje relaxen. Ik ben in mijn nopjes met de muziek maar Paul vindt het niet om te horen haha. Arjen aardt hier ook goed en is gisteren van ‘zen’heid in slaapgevallen op de ligbedjes. Olivier staat elke ochtend in de fitness om fit te blijven door dat vele lekkere eten wat we hier krijgen. Maar ook hebben Olivier en ik getennist. Voor mij was dat meteen de laatste keer want ik ben volledig van de baan geveegd. Toch maar wat meer lessen bij terugkomst in NL haha.

Aangezien deze locatie heel centraal ligt, ondernemen we veel. Elke dag is aardig gevuld – in de ochtend hebben we tijd voor ontdekkingen in de stad en in de middag gaan we de lessen voorbereiden om vervolgens bij de Hogeschool Janssen aan de slag te gaan. De weekenden zijn vrij en dan kunnen we tripjes maken die iets buiten de stad liggen. Zo zijn Paul, Arjen en Olivier het afgelopen weekend naar de Jodensavanne geweest. Een dagtour met een gids die alles wist te vertellen over de plek en haar historie. Ze kregen ook roti tussen de middag. Daar was ik wel jaloers op, want dat heb ik nog steeds nergens kunnen eten. In mijn beleving was roti typisch Surinaams maar ik denk dat ik een illusie rijker ben.
Zelf ben ik naar Fort Zeelandia geweest. Aangezien er zo weinig toeristen waren kreeg ik een privé rondleiding. Ook niet verkeerd omdat ik zo alle vragen op de gids kon afvuren. Erg leuk om meer over de historie van de forten te horen, de opbouw en het ontstaan ervan. Maar ook heftig om te horen welke rol dit fort heeft gespeeld in de December moorden. De kogelgaten zijn nog steeds zichtbaar en er hangt een aparte sfeer. Ik mocht ook kijken in de cellen van de zwaarbewaakte criminelen (het fort heeft ook een tijdlang gediend als gevangenis) – een voordeeltje want normaal laten ze toeristen er niet in kijken.

De avondklok is overigens opgeheven van de een op andere dag (van 21.00u naar 23.00u). Het gaat hier snel met de besluitvorming. In de ochtend is het schijnbaar gecommuniceerd op de radio en de nieuwe regel ging meteen van kracht. Ze noemen Paramaribo ook wel een dorp. Ik snap dat nu wel. Iedereen kent elkaar en is meteen op de hoogte van de nieuwste ontwikkelingen/gossips zonder dat er veel berichtgeving voor nodig is.
De verruiming van de avondklok is wel echt een voordeel. We hoeven niet meer zo te haasten na de werkdag om in het hotel te komen + eten te scoren. Ook fijn voor Paul, want sinds de avondklok is verruimd zijn we meer op pad in de avond en spelen we dus bijna geen Beverbende meer in de avond.

Vandaag breekt de laatste dag van ons werk aan bij Hogeschool Janssen. Wel gek hoor. Het programma is succesvol geweest en we krijgen veel positieve reacties van de studenten. Ze hebben ontzettend veel informatie gekregen de afgelopen weken en zijn gemotiveerd aan de slag gegaan. Afgelopen week gingen ze aan de slag met hun MVP (Minimum Viable Product), kregen ze online marketing workshops en een pitchtraining. Vandaag gaan ze pitchen en hun proces van de afgelopen weken presenteren. Ik ben heel benieuwd naar hoe ze dit aanpakken. Het is allemaal nieuw voor ze en doen dit voor de eerste keer. 3 weken is eigenlijk te kort voor ons programma want we zien dat ze nog zoveel meer kunnen en willen leren over ondernemerschap. Sommigen willen ook dolgraag 3 tot 6 maanden naar NL komen om bij Fontys een minor te komen volgen of om stage te lopen. Je gunt ze deze kans om ze te laten zien hoe het anders kan / te professionaliseren en om ervaringen op te doen.

Het is jammer dat we deze groep studenten gaan verlaten. We hebben de afgelopen weken snel een band met ze kunnen opbouwen. We krijgen dagelijks tips van ze om nog iets te bezoeken in de stad. Ook zijn ze dolgraag onze tourguide. Zo hebben we afgelopen week een tour gekregen door een aantal woonwijken in Paramaribo waar belangrijke en/of bekende mensen wonen. Zij die er zelf hard voor gewerkt hebben of zij die een aantal huizen geschonken hebben gekregen door de juiste contacten. We hebben onze ogen uitgekeken. Olivier is dan ook een paar keer uitgestapt om een foto te maken waar hij voor een huis stond van een bekende voetballer. Ook hier merk je het ‘dorp’ principe. Iedereen weet wie waar woont en waarom.
De afgelopen week zijn we ook uitgenodigd bij een student en zijn familie om typisch Surinaams te komen eten. Dit was een lunch en is tevens de belangrijkste maaltijd van de dag. Lekker en heel veel eten maar de Surinaamse wijn laten we voortaan staan. Je drinkt het op uit beleefdheid maar wilt het ook heel graag wegspoelen met een glaasje water. Maar het was een beleving op zich en erg leuk om bij een Surinaams gezin uitgenodigd te zijn.
Op diezelfde dag waren we voor het avondeten uitgenodigd bij de directeuren van Hogeschool Janssen. Antony was jarig en wilden dit graag vieren. Dit was weer een hele andere wereld want ze hadden een privé kok uitgenodigd met een team om voor ons te koken. Ook waren er een aantal vrienden uitgenodigd. Met vele verhalen verder zijn we voldaan naar ons hotel gegaan. Wat is Suriname toch een divers land met vele tegenstellingen, politieke invloeden, natuur, beleefdheid, historie en sfeer.

Wij genieten hier in Suriname nog een paar dagen! Met ruim 5000 foto’s, veel ervaringen rijker, een bruin kleurtje en een hoop souvenirs keren we volgende week terug.
Wellicht dat ik volgende week nog een laatste blog schrijf over de eindpresentaties en de laatste dagen. Ook helpen de mannen mij straks wellicht nog herinneren aan verhalen die ik vergeten ben te benoemen.

Overigens nog het benoemen waard; na een dagenlange zoektocht hebben we de kunstenaar met 1 arm gevonden. Hij heeft een aantal beschilderde bladeren voor me gemaakt en dat krijgt een mooi plekje in mijn huis. Hij noemt zichzelf Richard Rembrandt of de Rembrandt van Suriname. Mocht je ooit in Suriname komen en je wilt ook zo’n blad – het maakt je zoektocht een stuk gemakkelijker als je weet dat hij Richard Rembrandt heet en in de Palmentuin woont in de namiddag.

Tot de volgende keer!

Irene